Sitem ediyormuşsun bana seni bırakıp gittiğim için
Seni ölene kadar seveceğimi,seni bırakmayacağımı
söylemişim,
Sana göre kolayı seçmiş ve gitmişim.
Evet,ayrılmak zorundaydım ama seni sevmekten vazgeçmemiştim,
Üstelik hala senden vazgeçmişte değilim,
Bu arada yaptığım kolay olanı da değildi.
Seni özlemek,senin uğruna ölmekten daha zor.
Ölüm bütün acıların sonuyken,
Seni özlemek acıların başlangıcı oluyordu...
Soyunuyordu bütün mutluluklarım,
Tüm çıplaklığıyla gözyaşı oluyordu...
Sokaklara kendimi vurduğumda,
Çay içtiğimizde seninle sürekli oturduğumuz masanın önünden geçerken,
O hafta için hangi filme gideceğimizin tartışmalarını hatırlıyordum,
Üniversite defterimin arasında sana yazılmış şiirlerimde,
Seninle ne kadar çok mutlu olduğumuzu hatırlıyordum,
Güzel olan herşeyde seni anarken,
Güzelliklerin en güzelinin senin olduğunu hatırlıyordum,
Hatta sokak kedilerinin sefkatinde bile seni hatırlıyordum,
Uyuyordum rüyamda görüyordum,uyanıyordum aklıma sen geliyordun,
Ve herşeyde seni anmanın bir bedeli vardı,
Seni özlemek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder